ایران پتروکِم - سایت تحلیل صنعت پتروشیمی ایران

· کشور ارمنستان به دلیل موقعیت مناسب جغرافیایی در منطقه اوراسیا اهمیت اقتصادی و ی زیادی برای ایران جهت دسترسی به گرجستان و دریای سیاه دارد و به طور بالقوه می­تواند مسیر جایگزین مناسبی برای انتقال گاز طبیعی ایران به اروپا فراهم سازد.

·    در حال حاضر کشورهای اروپایی، آسیای مرکزی (CIS)، روسیه و ایالات متحده آمریکا از اصلی ترین  طرفهای تجاری ارمنستان می باشند و کشور ارمنستان را می‌توان بعنوان پل ارتباطی جهت ورود ایران به بازارهای کشور روسیه، کشورهای (CIS) و اروپا نام برد، به همین جهت کشور ارمنستان در رده بندی سازمان توسعه تجارت ایران در اولویت اول بازار هدف صادراتی جمهوری اسلامی ایران معرفی گردیده است.

·    اگر چه بازار کشور ارمنستان با جمعیتی بالغ بر سه میلیون نفر چندان چشمگیر نیست، اما موقعیت این کشور به گونه است که می تواند زمینه حضور در بازار 0 میلیون نفری کشورهای اوراسیا را برای ایران فراهم کند. بازرگانان ایرانی می توانند بدون پرداخت عوارض گمرکی کالای خود را از ارمنستان به کشورهای اوراسیا ارسال کنند. کشور ارمنستان قراردادی با 28 کشور اروپایی امضاء کرده که بر اساس آن 6400 نوع کالا از این کشورها به ارمنستان و دیگر کشورهای اوراسیا ارسال می شود و جمهوری اسلامی ایران نیز می تواند از این بازار استفاده کند.

 با اوج گرفتن نبرد تجاری آمریکا و چین و اقدام تلافی جویانه چین به اعمال تعرفه بر واردات مواداولیه از آمریکا و به تبع آن کاهش سود صادرکنندگان آمریکایی، مؤسسه وودمکنزی پیش بینی کرد که صادرات پلی الفین آمریکا به چین در سال 2019 به نصف کاهش یافته و چین نیاز خود را از خاورمیانه، کره جنوبی، تایلند و سنگاپور تامین کند. این مؤسسه همچنین پپیش بینی کرده است که در بلندمدت، تغییر مسیر پلی الفین نسبتا ارزان از صادرات به داخل آمریکا و همچنین اعمال تعرفه بر واردات مصنوعات پلاستیکی از چین، باعث رونق تولید محصولات پلاستیکی در آمریکا و افزایش اشتغال شود. ضمن اینکه در کوتاه مدت، تغییر مسیر و سرازیر شدن پلی الفین آمریکا و مصنوعات پلاستیکی چین به بازارهای دیگر باعث افزایش هزینه های حمل و نقل، کاهش حاشیه سود، و افزایش رقابت برای تولید کنندگان و واسطه های این دوگروه محصول خواهد شد.

اطلاعات بیشتر:

https://www.hydrocarbonengineering.com/petrochemicals/171020/us-china-dispute-will-disrupt-polyolefins-trade-says-wood-mackenzie/

پتروکِم:  آیا ت تجاری درونگرا و "بیگانه ستیز" ترامپ باعث رونق همه بخشهای اقتصاد آمریکا خواهد شد؟ آیا با ایزوله کردن اقتصاد و تجارت آمریکا، این کشور میتواند مانند گذشته محصولات کشاورزی و غذایی به چین صادر کند یا تجهیزات نظامی و خودرو به هند و اروپا بفروشد؟ آیا ترامپ میتواند مانع فرار سرمایه از آمریکا به کشورهایی چون گروه BRICS (برزیل و روسیه و هند و چین و آفریقای جنوبی) شود؟ آیا چشم انداز روشنی از افزایش اشتغال در خودروسازی و سایر صنایع آمریکا وجود دارد؟ اگر پاسخ به این سؤالات منفی باشد، ممکن است رونق صنایع پلاستیک آمریکا دستاورد چندان مهمی تلقی نشود و حتی تحت تاثیر رکود سایر بخشهای اقتصاد و کاهش درآمد شهروندان آمریکا، اصلا تحقق نیابد.

بر اساس برنامه ریزی یا اعلان شرکتها، در دوره 9 ساله 20 تا 2026 ظرفیت تولید آمونیاک جهان از مقدار فعلی 242 تن درسال به 286.4 درسال(.5 درصد افزایش) خواهد رسید که در این میان ایران با 8.4 و هند با 7.9 تن در سال به ترتیب مقام اول و دوم در رشد ظرفیت تولید آمونیاک (و اوره) جهان را در اختیار خواهند داشت. پس از این دو کشور، نیجریه با 5، آمریکا با 3.1 و روسیه با 3 میلیون تن درسال جایگاههای بعدی را در رشد ظرفیت تولید جهانی آمونیاک کسب کرده اند.  

منبع: https://www.hydrocarbonengineering.com/petrochemicals/171020/iran-and-india-lead-global-ammonia-capacity-growth-says-globaldata-latest-report-sees-trend-continuing-for-the-next-nine-years/

شرکت سعودی آرامکو به منظور افزایش ریسک پذیری خود در مقابل افت و خیزهای بازار و اقتصاد، علاوه بر استراتژی ادغام و یکپارچه سازی افقی(تملک شرکتهای بالادستی نفت و گاز)، ادغام عمودی(ورود به پالایش و پتروشیمی) را نیز در دستورکار قرار داده که خرید سهام سابیک بخشی از استراتژی اخیر است. آرامکو علاوه بر سرمایه گذاری های موجود خود در آمریکا، ژاپن، و کره جنوبی، ورود به بازار سرمایه کشورهای چین و هند و مای را نیز در دستور کار قرار داده است. این شرکت -که از سال 2006 مقام بزرگترین تامین کننده نفت خام پالایشگاههای چین را در اختیار داشته است- اخیرا به افزایش سرمایه گذاری خود در صنعت پالایش و پتروشیمی چین روی آورده و ضمن انعقاد قرارداد با شرکت پتروشیمی ژجیانگ جهت تامین نفت خام آن شرکت، اخیرا یک یادداشت تفاهم (MoU) با فرمانداری ژجیانگ چین برای مشارکت با شرکت ژجیانگ در پروژه احداث یک پالایشگاه و همچنین در خصوص تامین، ذخیره سازی و تجارت نفت خام امضا کرده است. این سومین سرمایه گذاری از این نوع توسط آرامکو در چین است. قبلا آرامکو همراه با  ساینوپک و اکسون موبیل مالکیت بخشی از سهام شرکت پتروپالایش فوجیان را کسب کرده بود. این شرکت همچنین برنامه ریزی برای احداث یک پالایشگاه 300 بشکه ای با مشارکت نورینکو را در دست داشته و مذاکرات برای مشارکت در ساخت یک پالایشگاه در یونان چین را آغاز کرده است.
اطلاعات بیشتر:
https://www.reuters.com/article/us-saudi-aramco-china-oil-refinery/saudi-aramco-to-invest-in-refinery-petrochemical-project-in-east-china-idUSKCN1MS0BZ

بخش قابل توجهی از فعالیتهای پژوهشی شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی، بر تولید دانش فنی (لیسانس) فرآیندها و ساخت کاتالیست­های پر کاربرد صنعت پتروشیمی متمرکز است. از طرفی صنعت پتروشیمی یک صنعت سرمایه بر با حجم سرمایه گذاری میلیارد دلاری است و از نگاه سرمایه گذار به عنوان مشتری بالقوه محصولات دانش بنیان، هزینه خرید لیسانس فرآیند یا تعویض کاتالیست یک واحد تولیدی، سهم اندکی از کل هزینه سرمایه گذاری  یا کل هزینه تولید را به خود اختصاص میدهند (به ترتیب 5 و 10 درصد)، در حالی که استفاده از فرآیند کم بازده یا کاتالیست فاقد کیفیت، ریسک سرمایه گذاری و هزینه های تولید را به شدت بالا برده و به هیچ روی توجیه مخاطره کردن را ندارد. از این رو نمی توان انتظار داشت که سرمایه گذار بخش خصوصی ایرانی یا خارجی، بدون تضمین کافی حاضر به پذیرش ریسک بر روی بیش از 90 درصد از سرمایه میلیارد دلاری خود اعم از آورده یا وام بانکی باشد. بنابراین، لازم است که به طرق مناسب، انگیزه و اطمینان خاطر کافی به سرمایه گذار برای پذیرش ریسک های مذکور داده شود. در ادامه شماری از راهکارهای پیشبرد تجاری سازی محصولات دانش بنیان صنعت پتروشیمی پیشنهاد میگردد:

قوتها

·    ایران و قطر با دسترسی به میدان عظیم گازی مشترک در خلیج فارس از بازیگران مطرح عرصه گاز طبیعی و پتروشیمی جهان محسوب می­شوند. قطر به عنوان کم هزینه ترین تولیدکننده LDPE در خاورمیانه و بزرگترین صادرکننده کود شیمیایی و LNG جهان شناخته میشود. ایران نیز سالیانه 50 میلیون تن محصولات پایه پتروشیمی تولید و نزدیک به نیمی از آن را صادر میکند. هر دو کشور در موقعیت دریایی مناسب برای صادرات به آسیا و اروپا قرار دارند.

سهم عمده ای از هزینه تولید در بخش بالادستی صنایع پتروشیمی (تولید مواد پایه) مربوط به خوراک می شود که میزان این سهم بستگی به نوع خوراک، نوع فرآیند، و تنوع محصولات دارد. این نسبت در طرحهای GTX که گاز طبیعی (دارای 90% حجمی متان) را به متانول و محصولات پایین دستی آن تبدیل می کنند بین 25 تا 30 درصد کل هزینه های تولید است، به نحوی که هرچه فرآیند تولید پیچیده تر و محصولات متنوع تر باشد، هزینه سرمایه گذاری و به تبع آن، هزینه کاتالیست و مواد مصرفی و استهلاک تجهیزات و همچنین سود وام های دریافتی بالاتر رفته و  در نتیجه سهم خوراک از کل هزینه های تولید کمتر میشود.

اما در مورد واحدهای با خوراک غیر از متان، 

عمده وظایف دستگاه متولی توسعه و تنظیم­ گری صنعت پتروشیمی در راستای توسعه زنجیره ارزش پتروشیمی عبارتند از:

·  تدوین راهبرد و ترسیم نقشه راه توسعه زنجیره ارزش و جهت دهی به سرمایه گذاری بخش خصوصی بر اساس نیاز صنایع تکمیلی و پایین دستی کشور و بازارهای خارجی

·  ایجاد قطب ها و شهرک­های صنایع تکمیلی پتروشیمی و زیرساخت­های تکمیل زنجیره ارزش

·حمایت و ارائه مشوق­ها به طرح های تکمیل کننده زنجیره ارزش

·  پشتیبانی از تحقیق و توسعه و نوآوری در توسعه زنجیره ارزش

·  تنظیم تعاملات فی­مابین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان تجاری، توزیع عادلانه خوراک و جلوگیری از انحصار و متعادل سازی عرضه و تقاضا  

·  کمک به صنایع پایین دستی در افزایش بهره وری از جمله در کاهش ظرفیت­های بلا استفاده و بهینه سازی مصرف انرژی  

تحقق اهداف و ماموریت های فوق، مستم تغییرات بنیادین در برخی نگرش­ها و ت­هاست که به برخی از آنها اشاره می­شود: